આઝાદ નઝમો_ આદિલ મનસુરી

એકાંત_

તે આંખો પર પટી બાઁધીને ફરે છે,
દીવાલો નો ચૂનો ચાટતી રહેછે,
શાંતિના રણોમા એના ઘરમા,
એની છાતી પર મુત્યુ પામેલા સુરજો છે,
એના શરીરને સ્પર્શીને ક્ષણો વરસો બન્યા,
વરસો ઘણી સદીઓ મા પુરા થાયછે.
તે આંખો પર પટી બાઁધીને ફરી રહી છે.


કુંવારા પન

મારા ખાલી ઓરડામા
ચામા ચીડિયાઁ ઊડી રહ્યાઁ છે,
ઊઁઘ પણ નથી આવતી.

નિર્વાણ

ઓષ્ટ ખુલી નથી શ્કતા,
દાગો ધોવાય નથી શકતા,
સાઁપ,સંત્રા,સુરજ.

અધુરુઁ સ્વપ્ન
:
નિન્દ્રાના મહાસાગરમા
કોઇ જળપરી ચમકી પડી,
અને આંખો ખુલી ગઈ


એકાઁત:

રાત્રે મે બિસ્તરામા
ચાન્દનીના કિરણોને
ઓઢવાનો પ્રયત્ન કર્યો.

ઉતક્રાન્તિ:

હવે અરીસામા પણ હુઁ
પોતાને પરાયો લાગુઁ છુઁ,
આ કાચની બનાવટો.


(જનાબ આદિલ મનસુરી સાહેબની આઝાદ ઉર્દુ નઝમોનો ,ગુજરાતી અનુવાદ.હશ્રકી સઉબ્હ ..માઁથી.’વફા’)