Thursday, February 15, 2007

પ્રેમના ગૌરવ ખાતર ઓ હેંનરી (1862 - 1910)

પ્રેમના ગૌરવ ખાતર ઓ હેંનરી (1862 - 1910)
અસલ નામ વિલિયમ સિડની પોર્ટર

ઑ. હેનરી ની મનસુખ કાકડિયા અનુવાદિત સુંદર વાર્તા. વાર્તાનો
અકલ્પ્ય અંત ઓ હેંનરીનો
ખાસ ઈજારો હતો અને આ વાર્તા પણ
આવી જ ખાસિયત ધરાવે છે. ઓ. હેનરીની અન્ય વાર્તાઓ

માટે કલિક કરો: http://www.online-literature.com/o_henry/

ડોકટરે ઘણા સમય પહેલાં તેની પ્રેકિટસ છોડી દીધી હતી, પરંતુ
વૉર્ડમાં જયારે જયારે કોઈ ખાસ રસ પડે તેવો કેસ આવતો ત્યારે ત્યારે હોસ્પિતલના
દરવાજા પર તેની ઘોડાગાડી અવશ્ય જોવા મળતી. યુવાન, દેખાવડો, તેના
વ્યવસાયની ટોચ પર બિરાજમાન, પૂરતી આવક ધરાવતો અને છ મહિના
અગાઉ એક સુંદર છોકરીને પરણેલો અને તેના ભરપૂર પ્રેમને પામેલો - તેના
નસીબની કોઇને પણ ઈષ્યૉ થઈ આવે તેવું હતું.

તે ઘરે પહોંચ્યો ત્યારે નવ વાગી ગયા હોવા જોઈએ. તબેલાવાળો
ઘોડા લઈને વિદાય થયો અને તે હળવેથી દોડતો પગથિયાં ચડયો. બારણું ખૂલ્યું
અને તેના ગળા આસપાસ ડોરિસના હાથ ભીંસપૂર્વક વીંટળાય વળ્યા અને તેના
ગાલ પર તેના ગાલ ચંપાયા.

"ઓહ, રાલ્ફ," તેણે કાંપતા અને ઉદાસ અવાજમાં કહ્યું, "તમારે ખૂબ
આવવામાં ખૂબ મોડું થઈ ગયું છે. જયારે તમે સમયસર ઘરે નથી આવતા ત્યારે
તમને ખબર નથી કે મને તમારી ગેરહાજરી કેટલી બધી સાલવા લાગે છે.
તમારા માટે ગરમાગરમ જમવાનું તૈયાર જ છે. મને તમારા દર્દીઓની ખૂબ જ
ઈર્ષ્યા થાય છે - તેઓ તમને મારાથી ખૂબ દૂર રાખે છે."

"હોસ્પિટલનાં તે બધાં દ્ર્શ્યો જોયા બાદ તું મને કેટલી બધી તાજી,
મીઠી અને તંદુરસ્ત લાગે છે." જે માણસને ખાતરી હોય કે તેની પત્ની તેને
ભરપૂર ચાહે છે તેનામાં જેવો આત્મવિશ્વાસ હોય તેવા આત્મવિશ્વાસભરી નજરે
તે તેના હજુ છોકરમત ભરેલા ચહેરા સામે સ્મિત કરતો તાકી રહ્યો.. "મારી
કૉફી તૈયાર રાખ, બચુકડી, હું ઉપર જાઉં છું અને કપડાં બદલીને આવું છું."

વાળુ કરી લીધા બાદ તે તેની પ્રિય આરામખુરશીમાં બેઠો અને તે
તેની ખાસ જગ્યા એવા તે ખુરશીના હાથા પર બેઠી અને દીવાસળી સળગાવીને
તેની સીગાર આગળ ધરી. તે તેની સાથે હતો તે એટલી ખુશ હતી કે -- તેનો
એકએક સ્પર્શ હૂંફથી ભરેલો હતો, તેનો એકએક શબ્દ લાગણીથી તરબતર હતો
-- એક સમયે માત્ર એક જ પુરૂષ પર પોતાનું સર્વસ્વ ઓવારી દેતી કોઈ સ્ત્રીની
જેમ.

"આજે રાત્રે મારો સેરેબ્રો-સ્પાઈનલ મેનિન્જાઈટિસનો કેસ નિષ્ફળ.
ગયો," તેણે ગંભીર અવાજે કહ્યું.

"તમે મારી પાસે છો છતાંયે નથી," તેણે કહ્યું, "હું જ્યારે એવું
વિચારતી હોઉં છું કે તમે પૂરેપૂરા મારા છો તે સમયે પણ તમારા વિચારો તો
હંમેશાં તમારા વ્યવસાયમાં જ પરોવાયેલા હોય છે. ઠીકઠીક તે જે હોય તે," તેણે
નિસાસો નાખ્યો, "તમે યાતના ભોગવતા લોકોને મદદ કરો છો. ઈચ્છું કે
તમારા તે બધા યાતના ભોગવતા લોકોને શાંતિ મળે અથવા તો તમારા પેલા
સેરેબ્રો-----શું હતું તે ? ......ની જેમ ચિરશાંતિ પામે."

"કેસ કંઈક વિચિત્ર હતો," તેની પત્નીના હાથને પંપાળતાં ધુમાડા અને
સીગારના ધુમાડાના ગોટામાં જોઈ રહેતાં ડૉકટરે કહ્યું, "તે સાજો થઈ ગયો
હોત. હું જ તેનો ઈલાજ કરતો હતો અને મારો ઈલાજ તેને લાગુ પણ પડી ગયો
હતો.. પરંતુ કશી જ ચેતવણી વગર તે મારા જ હાથોમાં મ્રુત્યુ પામ્યો. તે કંઈક
કૃતધ્ન નીકળ્યો કારણ કે મેં તેનો ઈલાજ સુદર રીતે કર્યો હતો.. મારા માનવા
પ્રમાણે તો તે જીવવા જ નહોતો માગતો. કંઈક મૂર્ખાઈભર્યા પ્રેમપ્રકરણની
નિષ્ફળતાએ તેને બીમાર પાડી દીધો હતો ."

"પ્રેમપ્રકરણ? ઓહ, રાલ્ફ, મને જરા કહો તો ખરા કે તે શું હતું.
વિચાર તો કરો કે હોસ્પિતલમાં પ્રેમપ્રકરણ !"

"અવારનવાર થઈ આવતી પીડા વચ્ચે તેણે આજે સવારે મને તેણે
ટુકડેટુકડે કહેવાનો પ્રયત્ન કર્યો હતો. તેનું આખું શરીર પીડાનું માર્યું
પાછળ કમાનાકારે એટલું બધું વળી જતું હતું કે તેનું માથું લગભગ તેની પાનીને
અડકી જતું હતું અને તેની પાંસળીઓમાંથી લગભગ તે તૂટી જતી હોય તેવો કડકડ
અવાજ આવતો હતો. તેમ છતાંયે તેણે તેની જીવનકથની ગમે તેમ કરીને સંભળાવી હતી."

"ઓહ, કેટલું દર્દનાક !" ડૉકટરની પત્નીએ તેનો હાથ ડૉકટરના મસ્તક અને
ખુરશી વચ્ચે સરકાવતાં કહ્યું.

"હું જે કંઈ સમજ્યો છું તે પ્રમાણે એવું લાગે છે કે ," ડૉકટરે કહેવાનું ચાલુ રાખ્યું,
"કોઈ છોકરીએ કોઈ ધનવાનને પરણવા માટે તેને પડતો મૂકી દીધો હતો.
પરિણામે તે જીવનરસ અને આશા બન્ને ખોઈ બેઠો હતો અને પોતાની જિંદગી
નર્ક બનાવી દીધી હતી. મેં તે છોકરીનું નામ જાણવાની કોશીશ કરી પણ તેણે
તે જણાવવાની ના પાડી દીધી હતી. મેનિન્જાઈટિસનો તે દર્દી તે છોકરીના
ગૌરવને કોઈ કલંક ન લાગે તે જોવા આતુર હોય તેમ લાગતું હતું. કોઈ દેવદૂતની
જેમ તેણે પણ પોતાનું નામ નહોતું જણાવ્યું. તેણે તેની ઘડીયાળ નર્સને આપી
દીધી હતી અને કોઈ મહારાણી સાથે વાત કરતો હોઈ તેટલા આદરપૂર્વક
તેણે તેની સાથે વાત કરી હતી. હું તેને મરી જવા બદલ માફ નહીં કરું કારણ
કે મારા ઈલાજે કોઈ ચમત્કારિક અસર કરી હતી. પરંતુ આજે સવારે જ તે
મરી ગયો . અરે હા, મારા ખિસ્સામાં એક નાની એવી વસ્તુ છે જે તેણે મને
આપી હતી અને કહ્યું હતું કે તેને તેની સાથે કબરમાં દફનાવવામાં આવે.
તેણે કહ્યું હતું કે તે એકવાર આ છોકરી સાથે સંગીતના જલસામાં જવા નીકળ્યો હતો.
તેઓએ થિયેટર નજીક પહોંચતાં તેઓનો વિચાર બદલ્યો હતો અને ચાંદની
રાતમાં બગીચામાં ફરવાનું પસંદ કર્યું હતું. પેલી છોકરીએ ટિકિટના ફાડીને
બે ટુકડા કરી નાખ્યા હતા અને એક ટુકડો આ માણસને આપ્યો હતો
અને બીજો પોતાની પાસે રાખ્યો હતો. આ રહ્યો તે ટુકડો - 'પ્રવેશ' શબ્દ છાપેલો
કાર્ડપેપરનો ગુલાબી ટુકડો..

જો, જો, બચુકડી, ખુરશીનો હાથો ખૂબ લીસો છે, લપસી ન પડે. વાગ્યું તો નથી ને !"

"ના, રાલ્ફ. એટલું જલ્દી મને કંઈ થઈ જાય એટલી નાજુક હું નથી.
રાલ્ફ, તમારા માનવા પ્રમાણે પ્રેમ શું છે?"

"પ્રેમ ? બચુકડી ! ઓહ, પ્રેમ એ મનના એક હળવા પ્રકારના પાગલપણાનો પ્રકાર છે,
તે બાબતે કોઈ શંકા નથી. મગજની વધુ પડતી સંવેદનશીલતા જે તેને એબનોર્મલ
અવસ્થા તરફ દોરી જાય છે. તે પણ ઓરી જેવો જ રોગ છે અને તેમ છતાંયે વેવલા
લોકો આવા કેસો સારવાર માટે અમને તબીબી શાખાના ડૉકટરોને સોંપવાની ના પાડે છે."

તેની પત્નીએ ગુલાબી ટિકિટનો અડધો ટુકડો લીધો અને પ્રકાશ સામે ધરીને
તે પરના અક્ષ્રરો વાંચયા. "પ્રવેશ----------" તેણે સહેજ હસતાં કહ્યું,
"મારા ધારવા પ્રમાણે તો તેને અત્યાર સુધીમાં પ્રવેશ મળી ગયો હશે, ખરું ને, રાલ્ફ?"

"કયાંક, "પોતાની સીગાર ફરી સળગાવતાં ડૉકટરે કહ્યું.

"રાલ્ફ , તમારી સીગાર પૂરી કરો અને પછી ઉપર આવો, " તેણે કહ્યું. "હું જરા
થાકી ગઈ છું અને ઉપર તમારી રાહ જોઉં છું."

"સારું, બચુકડી, " ડૉકટરે કહ્યું, "જા અને મજાના સ્વપ્નો જો."

તેણે સીગાર પૂરી કરી અને બીજી સળગાવી.

તે જ્યારે ઉપર ગયો ત્યારે લગભગ અગિયાર વાગી ગયા હતા.

તેની પત્નીના રૂમમાં ધીમા પ્રકાશે બત્તી પ્રકાશી રહી હતી અને તે
પથારીમાં નિર્વસ્ત્ર પડી હતી. તે તેની બાજુમાં ગયો અને તેનો હાથ
પોતાના હાથમાં લીધો. સ્ટીલની કોઈ ચીજ નીચે ફરસ પર પડી
અને ખણખણી. તેના રૂપાળા ચહેરા પર તેણે લાલધૂમ
ભયાનકતાને પ્રસરતી જોઈ અને તેનું લોહી થીજી ગયું.

તે તરત બત્તી નજીક ગયો અને તેને પૂર્ણ તેજસ્વી કરી. તે બૂમ પાડવા માટે હોઠ
પહોળા જ કરવા જતો હતો કે તેની નજર ટેબલ પર પડી. ફાટેલી ટિકિટના
બ્ન્ને ટુકડા એકબીજા સાથે બરાબર બંધ બેસે એ રીતે ગોઠવાયેલા ટેબલ પર પડયા હતા.

------------------
| પ્રવેશ : માત્ર બે |
------------------


અનુવાદ - મનસુખ કાકડિયા

2 Comments:

At 17 February, 2007, Anonymous Anonymous said...

Beautiful story, great end!

 
At 20 February, 2007, Anonymous Anonymous said...

ભયંકર અંત વાળી વાત ! પણ એટલી જ ચોટદાર.

 

Post a Comment

<< Home

Counters
Web Site Counter
Web Site Counter