સાયકલ_રિક્ષા_ નિસાર અહમદ શેખ”શેખચલ્લી

જોઈ એ દેખાવ આવે છે મને તો કમકમી,
આદમીને ગાડીએ બેસાડી ખેંચે આદમી.

ઘંટડીની ટનટન સાથે ત્વરાથી દોડવુઁ,
હાંફવુ,તૂટી જવુઁ પણ મો નહીઁ મચકોડવુઁ.

ધોમ ધકતા તાપથી દોઝખ બની ગૈછે સડક’
ને ઊઘાડા પગથી તે દોડી રહ્યોછે બેધક,

ટાઢમા, વરસાદ મા ,તૈયાર છે, તલ્લીન છે.
એતો માણસછેકે કોઈ ભુત છે , યા જીન છે.

મોટરો,ટ્રામો,ખટારા, ઘોડાગાડી ,સાઈકલો,
ભીડ્મા લોકોની કાપતો જાયે મજલ .

પેટ્ની આ વેઠ ખાલી એક આના કારણે,
જલદી એ પહોંચાડ્શે એને કઝાને બારણે.

આશરો આકાશનો ને હવાની ઓથ છે,
જિન્દગી એની ગળે વળગેલ જાણે લોથછે.

એના માટે વિશ્વમા ઉત્સવ કે આનન્દો નથી,
જાણે તે માણસ નથી અલ્લાહનો બન્દો નથી.


આદમીને! કિંવા એના જેવા એના ભાઈને,
આદમી જોડ્યો ’તો શુઁ ગાડીએ એંટાઈને.

નહીઁ તોવાહની કમી કયારે હતી ?શાને હતી,
શી જરુરત તો પછી દોનિયામા રીક્ષાની હતી.

બેસવુઁ એમા ગુનો ,ન બેસવુમ પણ પાપ છે,
એ કોઈ ગાડી નથી ઈઁસાનિયત પર શ્રાપ છે.

નિસાર અહમદ શેખ”શેખચલ્લી”(વૈભવ-1)

(આ સુન્દર કાવ્ય 1970 ની આસ પાસ ગુજરાત રાજયના ગુજરતી ભાષાના અભ્યાસ ક્ર્મમાઁ લેવામા આવ્યુઁ હતુઁ,એવુઁ કઈઁક યાદ પડેછે.કોઈ મિત્ર પાઁસે ચોક્ક્સ માહિતી હોય તો મોકલવા વિનંતી છે. e.mail:abhaidu@yahoo.com)